Onze samenleving wordt steeds meer gedigitaliseerd. Voor jongeren die hiermee opgroeien is dit een normale evolutie. Ouderen voelen zich als een analfabeet en hebben hier geen binding mee. Ze voelen zich uitgesloten en lopen er wat verloren bij. Een kleine groep weet zich tot op zekere hoogte te redden, maar het vervreem-dingsproces is onafwendbaar. Onlangs ontving ik een mooi gedicht, de dichter is me onbekend, maar het geeft mooi weer hoe onze wereld in korte tijd veranderd is en nog meer zal veranderen. Velen kunnen het niet meer volgen en dat is een probleem. Dit gedicht werkt inspirerend voor jong en oud. Iedereen kent wel iemand die de hoge leeftijd heeft bereikt en die zich in dit gedicht herkent. Mail het even door of verstuur het per post zolang er nog postzegels zijn.
Oud worden in de digitaal tijd
Het is gewoon niet voor te stellen,
Je moet met een mobieltje bellen.
Je kunt er ook een tekst op lezen,
Je moet altijd bereikbaar wezen
En dat kan dus niet gewoon
Met een vaste telefoon.
Wil je een treinkaartje kopen,
Nee, niet naar de balie lopen.
Daar is niemand meer te zien,
Je kaartje komt uit een machien.
Je moet dan overal op drukken
In de hoop dat het zal lukken.
Pure zenuwsloperij,
Achter je zie je een lange rij
Kwaad en tandenkrassend staan,
Want de trein komt er al aan.
Bij de bank wordt er geen geld
Netjes voor je uitgeteld.
Want dat is tegen de cultuur,
Nee, je geld komt uit de muur.
Als je maar je code kent,
Anders krijg je nog geen cent.
Om je nog meer te plezieren,
Mag je internetbankieren.
Allemaal voor jouw gemak,
Alles onder één dak.
Niemand die er ooit om vroeg:
Blijkbaar is er nooit genoeg.
Man, man, man wat een geploeter,
Alles moet met een computer.
Anders doe je echt niet mee.
Op www en punt be
Vind je alle informatie,
Wie behoedt u voor frustratie?
Als dat ding het dan niet doet,
Dan word je toch niet goed.
Maar dan roept men, dat je boft,
Je hebt immers Microsoft.
Ach, je gaat er onderdoor,
Je raakt gewoonweg buitenspoor.
Nee het is geen kleinigheid,
Oud worden in deze digitale tijd.