ADHD wordt gemakkelijk geassocieerd met kinderen. Deze kinderen zijn hyperactief, vaak impulsief, kunnen niet stilzitten, zijn altijd in beweging, voelen zich onrustig, hebben grote moeite om de aandacht te houden bij hun bezigheden en worden te gemakkelijk afgeleid. Ze werken dingen niet af en grijpen meteen al naar andere opdrachten. Chaos beheerst hun leven. Hoewel ADHD geen directe invloed heeft op de intellectuele ontwikkeling hebben deze kinderen het toch erg moeilijk om kennis op te nemen en te reproduceren. ADHD is de afkorting van Attention Deficit Hyperactivity Disorder. Gebrek aan concentratie en sterke rusteloosheid zijn de twee belangrijkste symptomen. Deze kinderen kunnen geen onderscheid maken tussen belangrijke en onbelangrijke prikkels. Ze worden op school en thuis als probleemkinderen gezien omdat ze niet willen of kunnen luisteren, ze maken nooit iets af, blijven niet op hun plaats zitten, nemen ondoordachte beslissingen, hebben geen overzicht en hebben grote moeite om iets te plannen. Niet alleen de ouders en leerkrachten lijden hieronder, het zijn de kinderen die er het meest van afzien. Hun probleem van ongecontroleerde onrust, het gebrek aan structuur en regels beheerst hun hele leven en dit heel de dag door. Zelfs tijdens de nacht zet zich deze onrust in de slaap door. Ze hebben er geen controle over en kunnen er zelf niets aan doen. Door hun moeilijk gedrag ontstaan er vaak zowel thuis als op school conflicten die als ze niet tijdig worden opgevangen, het probleem alleen maar verergeren. Dat ouders en leerkrachten hun geduld verliezen is aan te nemen.
Deze kinderen blijven echter geen kinderen, ze worden volwassenen en dragen voor de rest van hun leven het probleem met zich mee. Het is alleen vreemd dat er zo weinig aandacht besteed wordt aan volwassenen die aan ADHD lijden. Uit ervaring weet men dat bij het ouder worden veel van deze kinderen er in slagen door zelfdiscipline zichzelf beter in de hand te houden. Ze zijn zich bewust een probleem te hebben en proberen daar beter mee om te gaan. Bij een aantal volwassenen nemen de klachten zodanig af dat het gemakkelijker is om er mee te leven. Ze functioneren goed binnen hun relatie of op het werk. Het probleem is echter dat deze volwassenen hun klachten vaak zodanig weten te onderdrukken dat er bijkomende gedragsstoornissen optreden. Bij kinderen met een milde vorm van ADHD nemen de meeste symptomen af bij het volwassen worden. Nicolas Sarkozy, de oud-president van Frankrijk, lijdt wel degelijk aan ADHD, maar functioneerde vrij goed in zijn hoge functie. Hij duwde bij ieder interview of openbaar optreden zijn spanningen weg met zijn handen en schouders. Vaak zien we op tv kinderen, jonge mensen en volwassenen die door een reporter worden aangesproken terwijl ze antwoorden met abnormale bewegingen met hun hoofd en schouders. Ze ervaren een dergelijk gesprek voor de camera als stresserend. Deze mensen lijden niet aan ADHD en toch vertonen ze dezelfde symptomen. Dit wijst erop dat de moderne mens abnormaal stressgevoelig is geworden.
ADHD is aangeboren, maar daarom niet erfelijk hoewel sommige onderzoekers daaraan twijfelen. Binnen eenzelfde gezin kan het ene kind aan ADHD lijden en de andere kinderen helemaal niet. Als een van de ouders ADHD heeft of heeft gehad, betekent dit niet dat hun kinderen erfelijke belast zijn. Over de oorzaak van ADHD tast men in het duister. De aandoening wordt in de medische literatuur omschreven als een stoornis in de signaalverwerking in de hersenen. Sommige onderzoekers menen een verband te moeten leggen tussen ADHD en de milieuvervuiling, het massaal gebruik van pesticiden of het gebruik van bepaalde medicijnen. De vraag waarom het ene kind het wel krijgt en anderen niet blijft onbeantwoord. Het heeft in ieder geval te maken met onze moderne samenleving. In niet geïndustrialiseerde landen komt ADHD niet voor en veertig à vijftig jaar geleden was er ook hier geen sprake van. Er zijn altijd nerveuze en rustige kinderen geweest, maar dat is niet vergelijkbaar met wat nu wordt aangeduid met ADHD. Enkele jaren geleden ging men er vanuit dat er gemiddeld 1 kind per klas aan ADHD lijdt, nu zijn er dat helaas meer.
Tegenwoordig worden kinderen met ADHD met medicijnen behandeld, o.a. met Retalin. Daardoor worden de symptomen teruggedrongen, maar de aandoening wordt er niet door genezen. Men weet nog niets over invloeden of nevenwerkingen op langere termijn. De natuurgeneeskunde biedt enkele ondersteunende mogelijkheden. De ervaring heeft aangetoond dat deze kinderen extra gevoelig zijn voor voedingsadditieven (E-nummers) zoals kleur- en smaakstoffen, voor frisdranken en snoep omwille van de toegevoegde suikers. Het gebruik van voedingsproducten moet beperkt blijven terwijl de voorkeur uit gaat naar voedingsmiddelen, vers fruit en rauwe groenten. Door een strikt dieet kan het uitlokken van symptomen aanzienlijk worden afgeremd. Het gebruik van honing, tarwekiemen en bananen voedt de hersenen en het zenuwstelsel. Rustgevende kruiden zoals lavendel, Sint Janskruid, citroenmelisse, passiebloem en andere leveren ongetwijfeld een bijdrage tot meer rust en kalmte. Kinderen met ADHD hebben behoefte aan een goede begeleiding en coaching. Het bijbrengen van structuur, regelmaat, geduld, motivatie en discipline is een zware opgave terwijl niemand de garantie kan geven dat er resultaat wordt bereikt, maar het is wel de moeite waard om het te proberen. Vaak lijden dergelijke kinderen en volwassenen aan een minderwaardigheidsgevoel. Dat komt omdat ze beseffen over voldoende competenties te beschikken, maar doordat ze chaotisch zijn, die niet behoorlijk kunnen uitvoeren. Dat verhoogt het risico om op zekere leeftijd de stap te zetten naar alcohol, drugs of overdreven medicijnengebruik. Vanuit de complementaire zorg zijn er verschillende mogelijkheden, maar het uitblijven van een doeltreffende reguliere behandeling maakt het extra moeilijk om zowel kinderen als volwassenen met ADHD behulpzaam te zijn. Onderwijs en gezondheidszorg moeten de basis leggen voor een doeltreffende hulpverlening waaraan de complementaire zorg een extra bijdrage kan leveren. De vzw Europese Academie heeft zich al eerder over dit probleem gebogen en is daarbij tot de conclusie gekomen dat er heel wat mogelijkheden zijn op het vlak van voeding, kruiden, Bach Bloemenremedies, Biorelaxatie, Psychosociale oriëntatie, persoonlijkheidsanalyse, psychotherapie enz. Dit probleem moet echter in een veel ruimer perspectief worden aangepakt. Uiteraard is de vzw Europese Academie bereid hieraan mee te werken door haar ervaringen door te spelen en haar methodes ter beschikking te stellen.