We hebben gehoord en gelezen dat door de coronacrisis de bevolking meer vertrouwen stelt in de wetenschap. Dat is logisch omdat alleen virologen, epidemiologen en andere wetenschappers deze crisis kunnen bedwingen. Deze afhankelijkheid vergroot onze angst en ongerustheid. We voelen ons immers machteloos omdat we overgelaten zijn aan wetenschappers die zich ook kunnen vergissen en elkaar vaak tegenspreken.
Vervuild milieu
Om dit virus langs natuurlijke weg te laten verdwijnen, hebben we een vrij lange lockdown nodig wat niet kan wegens de nefaste impact op het psychische, maatschappelijke en economische leven. Wetenschappers moeten ons met een vaccin of een medicijn uit het slop helpen. We mogen echter niet vergeten dat wetenschappers, technici en economen een samenleving hebben ontwikkeld die belastend is voor het milieu en onze fysieke en psychische gezondheid zodat we vatbaar zijn voor virussen en andere ziekteverwekkers. Er is wel degelijk een ‘indirect’ verband tussen het coronavirus en het vervuild milieu. Er gaan stemmen op om de samenleving te reorganiseren en te streven naar een milieu- en mensvriendelijke economie. Er is behoefte aan zekerheid en haalbare perspectieven. Er wordt gevreesd dat, zodra er groen licht wordt gegeven, onze samenleving terug in zijn oude plooien hervalt. Dan zijn de duizenden coronaslachtoffers voor niets gestorven en hebben we de les uit deze crisis niet begrepen.
De overheid
We hebben de neiging om te zeggen ‘begin bij uzelf!’ Maatschappelijke veranderingen beginnen altijd aan de basis. Als een klein deel van de bevolking consequent kiest voor een schoon milieu, het respecteren van de dierenrechten en een vleesloze voeding dan hebben politici het gemakkelijker om duurzame beslissingen te nemen. Machtige belangengroepen proberen nog steeds de agenda van de overheid te beïnvloeden. Men pakt uit met de werkgelegenheid als argument om een vervuilende en ziekmakende economie te verantwoorden en slechts beperkt aan te passen. Zonnepanelen, windmolens en elektrische auto’s geven de indruk dat we goed bezig zijn, maar er is veel meer nodig om over een schoon milieu te kunnen praten. We zitten gevangen in een sociaaleconomische structuur waardoor werkgelegenheid een existentiële betekenis heeft gekregen. ‘Geen werk, geen brood op de plank’ is een bekende uitdrukking. Er zijn gezinnen die experimenteren met een beperkte zelfvoorziening, maar dat is op grote schaal in een land dat volgebouwd is moeilijk te realiseren. Rechtstreeks kopen bij de boer is een lofwaardig initiatief, maar kan de supermarkt niet vervangen. Het grootkapitaal heeft de nieuwe proletariër gecreëerd en de afhankelijkheid enorm vergroot. De coronacrisis toont aan dat de werknemers en de kleine zelfstandigen de eerste slachtoffers zijn terwijl juist deze ‘kleine jobs’ een grote bijdrage leveren aan de samenleving.
Een groene evolutie
Er moeten drastische veranderingen worden doorgevoerd om de lange reeks van virale besmettingen een halt toe te roepen. Ebola, SARS, Vogelgriep, Gekke koeienziekte, Creutsfelt-Jacob, Varkenspest, Hondsdolheid, HIV, Covid-19 enz. volgen elkaar op. Waar eindigt dit? Een vaccin of een medicijn beperkt het gevaar, maar lost het probleem niet op. Integendeel, de weg wordt telkens geopend voor een nieuwe crisis. Als 5% van de bevolking zijn koopgedrag beperkt tot alleen wat gezond, milieu- en diervriendelijk is, ontketenen we een groene revolutie. Ons kritisch gedrag is een sterk wapen dat de wereld echt kan veranderen. De Overheid heeft dan geen andere keuze dan de structuren aan te passen.
Populisten zijn de nieuwe profeten
Extreme politieke en populistische partijen, zowel vanuit rechts als links, spelen in op het gevoel van onzekerheid en de gigantische problemen van onze samenleving. Hun onrealistische boodschappen komen als sprookjes over. Holle slogans en ijdele beloftes doen het altijd goed en sluiten aan op de reclameboodschappen en de overvloed aan subjectieve informatie. Net als de grote bedrijven maken extreme politieke partijen gebruik van dezelfde moderne verkooptechnieken. Ze hanteren de sociale media en bespelen de gevoelige snaren van onzekerheid, angst, gebrek aan concrete vooruitzichten en het vervagen van toekomstperspectieven. De gevestigde politieke partijen noteren na iedere verkiezing een achteruitgang, maar is dit niet hun eigen schuld? Zolang ze geen zinvolle oplossingen aanbieden en geen stabiliteit bereiken, blijft de onrust groeien. Ze staan voor een verscheurende keuze: ofwel kiezen ze voor een schoon milieu, dierenrechten, leefbaarheid en gezondheid ofwel worden ze in snel tempo door populistische partijen verpulverd.
Positie denken
Positief denken betekent dat we de ogen niet sluiten voor de realiteit, maar geloven in mogelijkheden en oplossingen. We laten ons te gemakkelijk beïnvloeden door allerlei positieve beweringen zoals dat we steeds ouder, gezonder en gelukkiger worden. De gemiddelde leeftijd is inderdaad gestegen, er zijn meer honderdjarigen dan enkele decennia geleden. Dat heeft vooral te maken met een betere huisvesting, goede hygiëne en een goed uitgewerkte gezondheidszorg. De coronacrisis bevestigt dat ouderen een zeer kwetsbare groep vormen. De ziekenhuizen worden steeds groter, het aantal artsen en medisch personen stijgt, er worden enorm veel medicijnen geslikt, kankers nemen in aantal en in soort toe, suikerziekte, overgewicht, reumatische aandoeningen, hart- en vaatziekten zijn de meest voorkomende aandoeningen. Depressie, burn-out, angst, eenzaamheid en zelfdoding zijn eigen aan een verstoorde samenleving. De toename van de jeugdpsychiatrie is angstwekkend. Van deze gegevens wordt niemand vrolijk.
Een zinvolle samenleving
Ondanks alles blijven we geloven in een zinvolle samenleving. We moeten terugkeren naar de essentie van het leven en die vinden we terug in de eenvoud en de oprechtheid van het leven. Het is niet nodig om voortaan als kluizenaars te gaan leven, integendeel, laten we genieten van de vele positieve mogelijkheden die onze moderne samenleving aanbiedt. Laten we echter een keuze maken tussen wat zinvol en zinloos is en voor alles wat een positieve bijdrage levert aan ons welzijn. Het leven is duurder geworden, maar ook ons consumptiegedrag is gestegen. Laten we bewuster met alles omgaan en vooral beseffen dat we gezond en gelukkig kunnen leven zonder in illusies te geloven.
REACTIE: EEN VACCIN ALS ENIGE OPLOSSING!
Verschillende lezers hebben me in een reactie gevraagd of een vaccin de enige oplossing is om Covid-19 te verbannen. Een vaccin is op korte termijn de beste ‘noodoplossing’ om het lijden van duizenden te voorkomen en om onnodig mensen te laten sterven. Als er vuur is, moet men blussen, ondanks de bijbehorende waterschade. Als verdedigers van de natuurlijke gezondheidszorg moeten we kiezen voor direct haalbare oplossingen om erger te voorkomen in plaats van ons vast te klampen aan principes. Een virus kan alleen in een organisme overleven zoals in het menselijk lichaam. Als een deel van de bevolking zich laat vaccineren, ontneemt men het virus zijn voedingsbodem en sterft het uit. De discussie over de nadelen van vaccinaties laait weer op. Het is aangetoond dat een vaccin voor bepaalde personen risico’s inhoudt met vaak levenslange gevolgen. Een vaccin maakt eveneens een einde aan de verplichte maatregels die een zware impact hebben op de fysieke en psychische gezondheid. Het beste middel tegen een virale infectie is het versterken van de immuniteit. Bij een goede immuniteit vernietigen we zelf het virus, bij een zwakke immuniteit en zeker met onderliggende medische problemen is het risico op overlijden groot. Het is vreemd dat het woord ‘immuniteit’ nauwelijks of niet in de berichtgeving wordt gebruikt en dat de immunologen de grote afwezigen zijn in het openbare debat. Wij moedigen iedereen aan om zijn immuniteit te versterken. Deze crisis leert ons inzien dat dit de enige echte oplossing is. Een groot deel van de bevolking verwacht de oplossing vanuit de medische wereld, terwijl deze in onszelf ligt.